Velayet Davası, bir çocuğun velayetinin değiştirilmesi için açılan davadır. Çocuğun doğal velisi anne ve babasıdır.
Dava şartlarının değerlendirilmesi ve velayet davası açmak için ofisimizin aile avukatı departmanından avukatlık hizmeti alabilirsiniz.
Anne ve babanın velayetin ortak bir şekilde yerine getiremeyeceğinin ortaya çıkması hallerinde, mahkeme velayetin anne, baba ya da bir 3. kişiye verilmesine dair karar verebilir.
Türk hukuk sisteminde boşanmadan sonrası için Ortak velayet şeklinde bir düzenleme bulunmamaktadır.
Son zamanlarda bazı mahkemeler tarafından, eşlerin her konuda anlaşmaları şartı ile boşanmadan sonra da uygulanmak üzere müşterek çocuk için ortak velayet kararı verildiği görülmektedirler.
Yabancılık unsuru taşıyan bu kararlarda ortak velayetin Türk kamu düzenine aykırı olmadığı belirtilmiştir.
Fakat Türkiye’nin mevcut sosyal ve kültürel yapısı ortak velayet gibi bir düzenlemeyi kaldıracak yapıda değildir.
Velayetin anneye mi yoksa babaya mı bırakılacağı konusu, sadece tarafların bu yöndeki seçimine bağlı da değildir. Hakim bir çocuğun velayetinin kime bırakılması gerektiğine, çocuğun yüksek menfaatlerini göze alarak belirler.
Bunun için sosyal ve ekonomik durum, olanaklar, eğitim ve öğretim olanakları ve kişisel gelişimi için faydalı her türlü olanağı göz önünde tutar.
Velayet Hakkının Kapsamı
Tarafların üzerinde anlaşamadığı fakat velayet hakkının kapsamına sokularak yasaca belirlenen belirli haklar ve yükümlülükler bulunmaktadır. B
una göre boşanma ya da başka bir nedenle çocuğun velayeti kendisinde bulunan kişi ya da kişiler ( Anne, baba, anne+baba ya da 3. kişi ) çocuk adına aşağıdaki yetkileri ve hakları kullanabilirler.
- Çocuğun Yerleşim Yerinin Tespiti ( MK. 21 )
- Çocuğa isim konulması ( MK. 339/5 )
- Çocuğun Eğitilmesi ve Yetiştirilmesi ( Mk. 339,340)
- Çocuğun Bakımı ( MK. 328 )
- Çocuğun Dini Terbiyesi ( MK: 341)
- Çocuğun Temsili ( MK. 342)
- Çocuğun Mallarının İdaresi ve İntifa Hakkı ( MK. 352-354 )
- Kazai Rüşte Rıza ( MK. 12 )
- Nişanlanmaya Rıza ( MK. 118 )
- Evlenmeye Rıza ( MK. 126 )
- Evlat Edinmeye Rıza ( MK. 309 )
- Bağışın Alınmasını Engelleme ( BK. 287)